Zaburzenia lękowe (dawniej: nerwicowe, nerwica) to najczęściej występujące zaburzenia psychiczne.
Lęk jest jedną z podstawowych i ważnych dla przetrwania emocji.
Jednak lęk doświadczany w sytuacjach obiektywnie niezagrażających, trwający zbyt długo lub intensywnie, tak że przekracza możliwości radzenia sobie i ogranicza nasze funkcjonowanie staje się poważnym problemem zdrowotnym. Zaburzenia lękowe wymagają leczenia!
Zaburzenia adaptacyjne– utrata pracy, śmierć bliskiej osoby czy inne życiowe zmiany mogą wywołać zaburzenia adaptacyjne. Charakteryzują się objawami, takimi jak chroniczny lęk, napięcie, wahania nastroju, uczucie przygnębienia, zaburzenia snu czy utrata apetytu. Osoby z tym zaburzeniem mogą także doświadczać trudności w koncentracji, problemów w relacjach społecznych oraz zmian w zachowaniu, takich jak wybuchy gniewu czy izolowanie się.
Zaburzenia lękowe uogólnione (GAD) to stan, w którym trudno jest uciec od nieustannego lęku. Osoby z GAD doświadczają chronicznego niepokoju, mają trudności z relaksem i odprężeniem się. Przyczyną jest ciągłe zamartwianie się i katastroficzne myśli, które prowadzą do nadmiernego szukania rozwiązań i wzrastającej niepewności. Objawy somatyczne to m.in. napięcie mięśni, przyspieszone bicie serca i zaburzenia snu. Niestety, wielu chorych nie korzysta z pomocy psychologicznej, uważając pesymizm za naturalny element ich osobowości. Zamiast tego, częściej zgłaszają się do lekarza pierwszego kontaktu, skarżąc się na zmęczenie, bezsenność i problemy żołądkowe. Znaczna część osób z nieleczonym GAD może rozwinąć epizod depresji.
Zaburzenie lękowe z napadami paniki charakteryzuje się niespodziewanymi i intensywnymi epizodami paniki, towarzyszącymi fizycznym i emocjonalnym objawom. Osoby z tym zaburzeniem doświadczają nagłych ataków paniki. Napad rozwija się z powodu katastroficznej interpretacji objawów, takich jak „mam zawał”, „zwariuję od tego”, „zemdleję”, „umieram!”. Te myśli dodatkowo nasilają pierwotne objawy. Po pierwszym ataku pojawia się lęk antycypacyjny, prowadzący do unikania sytuacji, które mogą wywołać kolejny epizod.
Fobia społeczna to zaburzenie charakteryzujące się silnym lękiem w sytuacjach społecznych, gdzie odbiór neutralnych sygnałów staje się negatywny. Nieprawidłowości uwagi skupiają się na fizjologicznych objawach lęku, takich jak zaczerwienienie czy drżenie głosu. Osoby z tą fobią unikają wystąpień publicznych, zabierania głosu w grupie czy jedzenia w towarzystwie, co negatywnie wpływa na ich codzienne funkcjonowanie, może nawet prowadzić do trudności z wyjściem z domu i w tworzeniu relacji.
Fobie to rodzaj zaburzeń lękowych charakteryzujących się nadmiernym, nieuzasadnionym lękiem przed określonymi sytuacjami, obiektami, lub działaniami. Osoby z fobią często doświadczają intensywnego niepokoju, unikają sytuacji związanych z ich fobią, co może znacząco wpływać na ich codzienne życie. Fobie mogą obejmować różne obszary, takie jak, przestrzenie zamknięte, zwierzęta, latanie samolotem.
Agorafobia objawia się nieuzasadnionym lękiem przed sytuacjami, w których trudno jest uciec lub uzyskać pomoc, takimi jak tłumy, miejsca publiczne czy podróże środkami transportu publicznego. Osoby z agorafobią często unikają tych miejsc z obawy przed doznaniem paniki, a to może znacząco ograniczyć ich zdolność do codziennego funkcjonowania.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD, dawniej nerwica natręctw) – objawy wywołują dyskomfort i zakłócają codzienne funkcjonowanie oraz relacje z innymi. Obsesje to natrętne myśli, obrazy, impulsy, które pojawiają się niekontrolowanie i wywołują silny lęk. Treść tych myśli jest niezgodna z własnym „ja” i wartościami. Kompulsje, czyli czynności natrętne, mają na celu redukcję lęku związanego z obsesyjnymi myślami. Mogą przybierać formę powtarzalnych działań lub myśli. Osoby z OCD wykonują kompulsje nie z przyjemności, lecz jako przymus, aby uniknąć strasznych konsekwencji.
Ostra reakcja na stres (Acute Stress Reaction – ASD) to przejściowe zaburzenie wynikające z traumy psychicznej lub fizycznej. Po traumatycznym zdarzeniu trudno jest zaadaptować się do nowych warunków, co wywołuje alarmujące sygnały ciała, takie jak przyspieszenie rytmu serca, przyspieszenie oddechu czy nadpotliwość, poczucie nierealności otaczającego świata, bezradność i obwinianie się za zdarzenie. Zaburzenie to trwa co najmniej dwa dni i może zaniknąć w ciągu czterech tygodni, albo przerodzić się w zaburzenie stresowe pourazowe (PTSD).
PTSD to skrót od Zaburzenia Stresu Pourazowego, występującego po silnie traumatycznych przeżyciach. Objawia się nawracającymi wspomnieniami, koszmarami, lękiem i unikaniem bodźców związanych z traumą.
Hipochondria – charakteryzuje się nadmiernym i lękowym zainteresowaniem możliwością zachorowania lub rozwojem poważnej choroby, opartym na błędnej interpretacji doznań cielesnych. Osoba dotknięta hipochondrią jest przekonana, że cierpi na chorobę, która nie została jeszcze prawidłowo zdiagnozowana, może się obawiać konkretnej diagnozy lub z czasem lękać się różnych chorób pomimo prawidłowych wyników badań. Przekonanie o byciu chorym utrzymuje się uporczywie.
Jeżeli wydaje Ci się, że któreś z wyżej opisanych zaburzeń lękowych może być Twoim problemem –zgłoś się na konsultację do lekarza psychiatry.
Nasi specjaliści pomogą Ci rozróżnić, z czego wynika lęk, jakiego doświadczasz i zastosują skuteczne i nowoczesne leczenie zgodnie z najnowszymi zaleceniami.
Doskonałe rezultaty leczenia zaburzeń lękowych można osiągnąć dzięki psychoterapii poznawczo – behawioralnej, czasami to jedyne rozwiązanie, jakie zaproponuje lekarz psychiatra.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o zaburzeniach lękowych i ich leczeniu – zapraszamy na Warsztaty!
#nerwica #zaburzenialękowe #nerwicanatręctw #fobia #psychoterapia #CBT #PTSD #psychiatra #psycholog #gdańsk #gdynia #sopot